نشسته بودم از فرط بیکاری (بخوانید: فشار روزه به یک مغز گرسنه) به این فکر میکردم که یه دسر جدید خنک تابستونی خلق کنم.
آدم اگه رییسش شکمش باشه؛ بعد همون آدم ساعتها در روز هم گشنه باشه؛ ذهنش به کجاها که نمیره!
تصویری که در مقابل خود دارید حاصل ساعتها تفکر یک انسان بیکاره!
کیک فغانکفوغتا کغانتسیا همون تاج فرانکفورتی کیک مورد علاقه من و قطعا شماست. دلیلش رو هم میشه از ابراز عشق و علاقه در قسمت کامنتهاش به وضوح مشاهده کرد.
پست امروز تعبیر منه از این کیک در قالب بستنی.
درستش نکنید از کفتون رفته.
بی تعارف.
بستنی وانیلی 1 لیوان
بیسکویت روغنی 4 عدد
پودر کاسترد 1 ق غ
شکر 1 ق غ
شیر 1 لیوان
بستنی وانیلی نصف لیوان
بادام نصف لیوان
شکر 2 ق غ
ابتدا کاسترد رو آماده میکنیم.
طرز تهیه کاسترد رو قبلا مصور توضیح دادم. پودر کاسترد و شکر رو مخلوط کرده شیر رو بهش اضافه کرده و هم میزنیم. روی حرارت کم مرتب هم میزنیم تا حسابی غلیظ بشه.
از روی حرارت برداشته توی یه کاسه ریخته و سطحش رو با سلفون میپوشونیم.
همینطور که در تصویر میبیند باید سطح کاسترد رو بپوشونیم نه سطح کاسه رو. یعنی سلفون باید با کاسترد تماس داشته باشه و هوا بینش نباشه.
حالا بذارید یخچال تا کاملا خنک شه.
البته من کره اش رو حذف کردم. لزومی ندیدم کره داشته باشه. ولی شما میتونید دقیقا مطابق با همین دستور کغوکانت رو آماده کنید.
خب... حالا دیگه قسمت خوشمزه ماجرا:
بستنی وانیلی و بیسکویت روغنی رو توی بلندر میریزیم و دستگاه رو روشن میکنیم تا بستنی بافتش یکنواخت شه.
من از بچگی عاشق نون روغنی بودم. اولین بار ننه واسه ام بیسکویت روغنی خرید و در دید اول عاشقش شدم. دبستانی که بودم همیشه از بابای مدرسه بیسکویت روغنی میخریدم. مامانم هم وقتی خیلی دختر خوبی میشدم واسه ام بیسکویت روغنی میخرید.
عجب دنیای کوچیکیه... بدون اینکه من بخوام تاثیری روی بچه ام بذارم بچه خود جوش عاشق بیسکویت روغنی شده. (بخوانید: باباش کیلو کیلو واسه اش بیسکویتهای مختلف میخره! از دست آقای شوهر) اصلا من قرنهاست که بیسکویت روغنی نخوردم. (رژیم خاص غذایی و از این حرفا)
مهدی به طور عجیبی عاشق بیسکویت روغنیه و محبوب ترین بیسکویت واسه اش بیسکویت روغنیه و این بیسکویت همیشه باید توی خونه و ماشین موجود باشه.
داشتم تو ذهنم ایده این بستنی رو بالا پایین میکردم به ذهنم رسید برای لایه "کیک کره ای"بستنی تاج فرانکفورتی از چه جور بیسکویت یا کیکی استفاده کنم که یکهو چشمم افتاد به بیسکویتهای مهدی و گفتم این خودشه.
الحق هم انتخاب به جا و مناسبی بود.
بعد که خوردید متوجه میشید!
پس این لایه رو آماده میکنیم.
و میریزیم توی جامهایی که برای این بستنی در نظر گرفتیم.
یا حتی چند کاسه. لزومی نداره حتما پایه بلند باشه.
من از یه جام پایه بلند بزرگ استفاده کردم که سایزش "شاهانه"باشه. جامی درخور یک تاج! با این هدف که منو مهدی و آقای شوهر سه نفره بخوریمش.
نتیجه؟
؟؟؟
یعنی واقعا الان تو ذهنتون سوال پیش اومده؟
نه جدا؟
آره؟
آخه چرا؟
مگه بار اولتونه دارید مطالب منو میخونید؟
اظهر من الشمس:
از خود روز هم روشن تر:
تنهایی خوردمش!
من شیوه های مختلفی برای تهیه این دسر در اون اوقات بیکاری به ذهنم رسیده بود که میذارم واسه یه زمان دیگه اگر عمری باقی بود.
منتها چیزی که الان اجرا کردم ترکیب کاسترد با بستنی بود به عنوان "لایه باترکریمی"این بستنی به جای کره.
پس کاسترد کاملا خنک رو با بستنی توی بلندر میریزیم تا خوب مخلوط شن.
اینم غلظتشه.
عجب بافتی. یعنی یه بافتی میگم یه بافتی میشنوید.
واقعا خوشمزه.
لایه دوم رو روی لایه اول میریزیم.
البته میتونید هم در چند لایه کار کنید ولی به نظر من اینطوری خیلی بهتره.
روش رو با یه لایه کغوکانت پوشش میدیم.
به به!
چون کیک تاج فرانکفورتی با "مارسکینو چریز"تزئین میشه منم بستنیم رو با همون سبک و سیاق تزئین کردم.
در مورد این آلبالو هم که توضیحکافی دادم.
به جاش میتویند از آلبالوهای ریز و قرمز روشن خوشرنگی که الان توی بازار فراوونه استفاده کنید.
تاجی زیبا، شایسته یک پادشاه!
و تو خونه ما... در انحصار یک ملکه!!!
چیکار کنم خب؟ اگه شما همسری داشتید که دائم ورد زبونش بود: "باشه بذار بعدا حتما میخورم"و پسری داشتید که میگفت: "مگه نگفته بودم اینطوری درستش نکن مامانی؟!" ... میذاشتید بستنی زبون بسته تو یخچال چند ساعت بمونه و آب شه؟ آره؟ خداییش؟ میذاشتید این تاج خوشگل بی مصرف بمونه؟ دو دستی بغلش نمیکردید؟ تاج به این نازی! به این خوشمزگی! نعمت خدا!!!
معرفی میکنم:
"شف طیبه، استاد توجیه"
از آشنایتون خوشبختم!
فقط دیگه چون دلم نیومد خیلی تک خوری کرده باشم یه عکس هم از مراحل خوردنش گرفتم که با شما به اشتراک بذارم.
اصن من فقط تو کار اشتراکم!
خدایش بیامرزاد!
عید شما مبارک!
براي استفاده بهتر از كارگاه آشپزسازي لطفا مبحث سوالات متداول را به صورت كامل مطالعه بفرماييد
